Mae’r Mesur Marw â Chymorth yn fater cymhleth iawn, gyda’i egwyddorion a’i effeithiau posibl yn cael effaith ddofn ar fywydau llawer. Rwyf wedi derbyn cannoedd o lythyrau ac e-byst gan etholwyr ac wedi siarad yn bersonol â llawer o bobl ar ddwy ochr y ddadl, pob un yn rhannu pryderon pwysig gyda thrugaredd wirioneddol.
Rwyf wedi gwrando’n ofalus ar y safbwyntiau hyn ac eisiau diolch i bawb a estynnodd allan i rannu eu hemosiynau, yn ogystal â’r profiadau personol a theuluol yr effeithiwyd arnynt gan y mater hwn.
Mae poen gwylio ffrind neu aelod o’r teulu yn dioddef ar ddiwedd oes yn rhywbeth rwy’n ei adnabod yn rhy dda, ac nid yw’n rhywbeth y byddwn yn ei ddymuno i unrhyw un. Mae’r effaith ar y rhai sy’n dioddef a’u hanwyliaid yn aruthrol, ac mae’n deg ein bod yn gweithredu gyda thosturi i leihau’r dioddefaint hwnnw lle bynnag y bo modd.
Ar yr un pryd, mae’n rhaid i mi ystyried yn ofalus y pryderon difrifol ynghylch y Bil hwn—yn enwedig sut y gallai effeithio ar unigolion agored i niwed, gan gynnwys y rhai a allai deimlo eu bod yn faich i’w teuluoedd neu’r GIG. Mae’r risg o orfodaeth, boed yn agored neu’n gynnil, yn fater na ellir ei anwybyddu.
Ar ôl dilyn y Bil a’r materion o’i gwmpas o’i gychwyn, rwyf hefyd wedi ystyried barn gweithwyr meddygol proffesiynol, gan gynnwys meddygon a nyrsys, a fyddai’n ymwneud yn uniongyrchol â phenderfyniadau a allai ddod â bywyd person i ben. Mae ein system gofal lliniarol eisoes dan straen sylweddol, ac wrth drafod y Bil hwn, rhaid inni sicrhau bod y gofal a ddarperir i bobl ar ddiwedd oes o’r safon uchaf bosibl.
Drwy gydol camau’r Bil, rwyf wedi cefnogi gwelliannau ychwanegol i wneud yn si?r bod gan y Bil ddiogelwch cadarn ac yn gweithredu’n gyfrifol yn ymarferol. Er gwaethaf yr ymdrechion hyn, rwy’n dal i fod yn bryderus ynghylch ei gymwysiadau a’i ganlyniadau posibl.
Felly, ar ôl llawer o fyfyrio, byddaf yn pleidleisio yn erbyn y Bil Oedolion â Salwch Terfynol (Diwedd Oes) yn ddiweddarach heddiw.